چرا باید در صداسیما را گل گرفت:////

پسررررررر خانم آ رفته تلویزیون تدریس ضبط کرده الان همتون شانس دیدن رخ با همراهی صدای نفرت انگیز و ادا هاش رو دارید:|||

احوالات کرونایی

امسال برای من سال عجیب پر چالش و سختی بود ،این بیست و شیش روز قرنطینه به من این فرصت رو داد که بعد هفت ماه طوفان تو یه ساحل آروم بشینم و ببینم واووو،دختر تو چه چیزایی رو از سر گذروندی:)
راستش بعد هفت ماه تاریک با همراهی افتخاری سگ سیاه افسردگی،از این خونه نشینی اجباری ناراحت نیستم(منظورم این نیست که آخ جون کرونا ،خب؟؟)
این روزا که وقت بیشتری دارم ،عمیقا دارم از چیزای کوچیکی که خیلی وقته ازشون محروم بودم لذت میبرم،مثلا خرد کردن سبزیجات برای غذا(میدونم عجیبه ولی من کلن عاااااشق کار با تخته و چاقوعم:دی)،ورزش و شیلنگ تخته بعدش با مامانم،تماشای سریال فاخر سیب ممنوعه و تحلیل با خانواده:|| ،یوتیوب گردی شبونه و در راس همه امور صبحونه خوردن با آرامش و لذت ^^
فکر کردم که دلم میخواست رقص رو خیلی حرفه ای ادامه بدم ولی خب تو که' زاده آسیایی و میگن جبر جغرافیایی'بهتره دهنتو ببندی:|||
خلاصه میخوام به این دید نگاه کنم که خاور میانه چقدررر جای هیجان انگیزیه که وقتی یه بیماری وحشتناک توش همه گیر میشه تازه من نوجوون میتونم نفس راحت بکشم:|||
و میدونم باور ناپذیره اما این وسطا درس هم می خونم:/
این وسطا یه سری افکار شرم آور هم کردم که خب از بازگوییش معذورم.
یکی از 'این دیگه چی بود' ترین خواب های عمرم هم دیدم البته به تعداد روز های قرنطینه تو این مدت از این خواب ها دیدم
خب خواب دیدم که آسانسور حامل فامیلامون رو از روی بوم بغل کردم تا آسانسور نیوفته بعد که تیم نجات میاد و اونارو از دستم میگیره ،ابی میاد به من میگه:تو قهرمان بودی؟.منم میگم آره و اونم‌منو یه رب بغل میکنه:')

پ.ن:آره زهرا میدونم پشیمونی که منو دعوت کردی:|

قرنطینه

تو روز nام قرنطینه بابام گفت اگه مردم وصیت نامه ام رو میدونید ، منم با نگاه واقع گرایانم وارد شدم و گفتم باید بنویسیش چون ما نمیدونیم و خب اینا سه ساعته این حجم از عشق و علاقه من رو مسخره می کنن و می خندن:/

خلاقیتمون هم توی این ایام بالا رفته مثلا مامانم توی فسنجون عدس ریخت!!!البته وااااقعا خوشمزه شد ولی خب منظورم از این حرف عمق ایده های جدیدی عه که به مغز این زن هجموم آورده:||||[

یا مثلا می خواست موهاش رو کوتاه کنه ولی ترسید بره آرایشگاه و قیچی رو داد دست من(بله متاسفانه با این حرکتش اشتباه تاریخی ای رو مرتکب شد)منم درسته که قصدم فقط پنج سانت بود ولی تا کجیش رو صاف کنم مو زیری ها رو اندازه رویی ها کنم یه ده سانتی زدم رفت:||||

بعد مامانم میاد میگه موهام شبیه موهای شاییکا تو سیب ممنوعه شده،میدونم منظورش یه چیز دیگه بود ولی من میخوام این برداشت رو کنم که در اولین تلاشم با هر آرتیست های ترک برابری کردم :|(به قول بابام آره ارواح یکی از فامیلا،دیگه کاملا مشخصه چرا اسم اون فامیل خاص رو نمیبره)

تازه چتری هاشم طی یک خلاقیت خود جوش مدل کج زدم که اونجا قیچی رو از دستم گرفت و پرتم کرد بیرون تا بیشتر گل نکارم دیگه://

و ساعت ۷ عصر تک تک روز های قرنطینه آب و آتش شماره ۱۱۲ رو گذاشتیم و شیلنگ تخته انداختیم!!!!!

یه روزم برق رفت و مامان اقدام به دراوردن شکل با سایه کرد و همه چیز با قدرت تخیل خودمون داشت خوب پیش میرفت تا که در جواب صدای  روباه گفت هاپ هاپ!!و ما تصمیم گرفتیم بخاطر حفظ حرمتاهم که شده بازی رو ادامه ندیم!!!!

این وسط ها هم هر موقع غمگین بودم میرفتم وویس های خانم آ رو پلی میکردم و بعد از جنوبی ترین نقطه قلبم خوشحال میشدم که مدرسه تعطیله و قرار نیست صداش و ادا هاش و اون نگاه از بالا به پایین مضحکش و بیسوادیش رو یه روز کامل تحمل کنم ببین وااااااقعا خوشحالم^______^

 شب ها هم یوتیوب رو شخم میزنم و کلییی کانالای باحال پیدا کردم**

راستش از اونجایی که من خیلی خونه دوستم و خیلی میتونم چرتو پرت تفریح کنم اصلا از تو خونه موندن و بیرون نرفتن ناراحت نمیشم که هیچ وحشتناکم روحیه ام خوب شده**

مثلا اینکه داییم و خاله هام زنگ میزنن و به مامانم میگن طفلی فاطمه nروزه تو خونه است و مامانم هم کاملا صادقانه میگه فاطمه از خوشحالی خونه نشینیش داره هر روز هر روز و هر روز هیلیکوپتری میزنه:|

 

پ.ن:با یکی تون میخوام خارج تر از وبلاگ در ارتباط باشم کاش خودش بیاد آیدی احتمالی اینستاش رو بده:دی)البته اول کاش خودش بفهمه کیه://

 

دهمین روز قرنطینه:)

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

بیژامه امتحان

عمیقا جای فقدان یک تتو رو کنار ساعدم حس میکنم .ختم جلسه:)

..

بخاطر کرونا کلاس های موسسه و آزمونا اینترنتی شده و نمیدونید چقدر خوشحالم که امروز به جای کله ی سحر کوبیدن و رفتن تا سر کوه و مواجه با تکمیل ظرفیت حوزه و دوباره پیاده رفتن تا خیابون شریعتی و اون یکی حوزه،امروز روی تختم دراز میکشم پتو رو می ندازم رو خودم و در حالی که راحت ترین بیژامه دنیا پامه ،امتحان میدم^^

ریاضی

خب این کتاب ریاضی شیشصد صفحه ای بعد از هفت ماه تموم شد:')

توی این مطلب 'من هنرستانی ریاضی آنچنانی نخونده 'می خوام هرچیزی که دل تنگم دلش میخواد رو راجب این هفت ماه و مطالب ریاضی ای که عموما تا هفت ماه قبل حتی اسمشون رو هم نشنیده بودم صحبت کنم.

خب اول اول اینقدر اعتماد به نفس من رو با این شعار' که تو میری سر کلاس بچه های تجربی ریاضی میشینی و سرخورده میشی' خورد کردن که خودم باورم شده بود من حتی دو تا جمع ساده ام بلد نیستم بکنم ولی اونا همه چیز دانن و من خنگ تو عالم:|

در نتیجه تمام  این تلقین ها من در فصل اول کتاب که کسر ها و اعداد مثبت و منفی بود بدترین بودم!!!!!

ریاضیم ضعیف نبود اما ذره ای اعتماد به نفس نداشتم و فکر میکردم من در حل مسائل ساده ام معیوب ترینم در حالی که همکلاسی هام  دارن مباحث جدیدی که اثبات کردن رو وارد کتاب های بین المللی میکنن:|

سر همون فصل اول  کتاب را به مدت نیم ساعت باز کردم و از شدت غم  ناراحتی بستمش و تا پنج روز بعد بهش سر نزدم!!!!!!!

یعنی میخوام بگم چجوری منو خرد کردن که فکر میکردم چهارتا کسر ساده ای که از دبستان خوندیم و حتی ذهنی ام میشه حسابش کرد رو بلد نیستم:||||

اما خب این تازه هفته اول بود!!!

مبحثای بیشتری خوندم ،امتحانای زیادی رو خراب کردم ؟نه ،خیلی خیلی خیلی زیادتر از خراب،خراب کردم،تا به این نتیجه برسم اگر توی ریاضی اعتماد به نفس نداشته باشی نه تنها به هیچ جایی نمیرسی بلکه این درس فرا شیرین برات تبدیل میشه به زهر مار مطلق:(

یاد گرفتم راه حل ها نباید حفظ شن و اندازه آدم های حل کننده،راه حل وجود داره ،از بلد نبودن نباید ترسید،از صورت سوال نباید ترسید،گاهی وقت ها فقط کافیه با عبارت ها رو بازی بدی تا به راه حل برسی و برای این بازی باید به خودت اعتماد داشته باشی:)

 مسائل رادیکال از من جون گرفت برعکس مبنا و همنهشتی که روون ترین ها بودن

تابع و ترکیباتش قرار بود ازشون متنفر باشم اما دوستدارشون شدم و به توابع خاص میتونم بگم چرت های لوس:(

سر تقسیم معادلات چن درجه ای به معادلات چند درجه ای دیگه گفتم خدایا هفت نوع تقسیم اینا به چه دردی میخوره و سه روز در برابر خوندنشون مقاومت کردم اما وقتی بالاخره خوندمشون اینجوری بودم که من از چی این ساده ها فرار میکرد؟

عمیقا سیگما و پای،لگاریتم،ماتریس،عملگر ها،دنباله و سری رو دوست داشتم و امیدوارم بچه های ریاضی از من بگذرن اما مثلثات آشغااال ترین چیزی بود که تو کل عمرم خوندم:|

پادشاه قلبمم هم مبحث مجموعه هاست مخصوصا اون مسائلش که برای حلشون باید بر اساس داده ها شکل بکشی و معادله بنویسی و دستگاه چند معادله تشکلی بدی♡__♡

راجب به مبحث نسبت و تناسب و مشتق هم یه حس بی تفاوتی ای داشتم اما 

رتبه نفرت انگیز ترین بعد مثلثات از نظر من به 'حد'تعلق میگیره لعنتی بلاتکلیف خب ایکس به منفی رو از چپ میل کرده که چی،الان چه سودی قراره به دنیا برسه؟

یا مسائل ابهام دار میده که تازه ابهامشو اثبات کنی بعد شکلاش رو عوض کنی بعد رفع اشکالش کنی؟خلیم مگه؟؟؟؟

بقیه مباحث هم دیگه اندازه اینا برام پررنگ نبودن

 

پ.ن:میدونم واقعا نظرات من راجب مباحث مهم بود میدونم اگه نمیدونستید زندگیتون مختل میشد :دی)