گفتم که^__^

گفتم که از خجالت دیروزم در میام خب یه جوری درومدم که دیگه قول میدم از خجالت هیچ روزی در نیام چون چیزی ازم نمیمونه:)

پدر دیروز خیلی اسرار داشت که فردا برویم طبیعتی جایی ولو شویم(پدر شدیدا گولمون زد چون نه تنها ولو نشدیم 3 ساعت هم از دره و رود و کوه بالا رفتیم)خلاصه اولش مخالف بودم منتها بعد از افتادن آن اتفاق های مزخرف خودم مشتاق تر از پدر شدم برای طبیعت گردی:/

ساعت های آخر شب بود،زد به سرم که آنه هم روز خوبی نداشته زنگ بزنیم بگیم فردا ورت میداریم می بریمت که جور شد.

اما در همان ساعات اولیه آنه مواجه شد با مشکل بزرگ:حالا چی بپوشم-__- بهش گفتم یه چیز راحت بپوش در ادامه برای وی شرح دادم که من دنبال راحت ترین لباس گشتم و در نهایت رسیدم به دامن گل گلی گشادم با کتونی منتها خانواده جلومو گرفتن و من فک میکنم سقف اینجا برای من کوتاه و من باید از اینجا برم چون ملت به دیدن آدمی با دامن گل گلی کتونی عادت ندارن و اصلا چه وضع زندگیه×_+ خودش دریافت که اگر بیشتر بر سوالش پایبند باشد حتما فردا به جای طبیعت سر از مرز در میاورد و تمام کرد این بازی کثیف رو ها ها ها؛)

شب کمتر 5 ساعت خوابیدم آنه هم دقیق اینطوری بود با این حال انرژی داشتیم بیا ببین از اونجایی که این پیک نیک خیلی حساب شده بود هیچی همراه خود نبردیم-__-خدا شاهده پدر از شهر بیرون اومد و ما حتی بطری آب نداشتیم خلاصه با دیدن اولین سوپری کنار جاده چنان جیغی کشیدم که هرکی ندونه فک میکنه من صد ساله چیزی نخوردم خریدارو کردیم و فلان تو یه کافه کثیف هم یه نیمرو جاده ای زدیم که خیلی چسبید ^__^

اما آرامش قبل از توفان که میگفتند همین بود در پست بعد برایتان توضیح میدهم که چه توفانی بر سر منو آنه خراب شد که هیچکداممان از کمر درد و پادردش در امان نماندیم ولی با این حال بسی خوش گذشت^__^