تازگیا خواب های لغایت مزخرفی میبینم
ازینکه داخل کنسرت ابی،ابی همه را به رگ بار با گلوله های قلقلکی بست بگیر تا چند شب پیش که نمیدونم سر چی با مهران مدیری دعوام شد دیشب هم رفته بودم خندوانه و استندآپ کمدی اجرا میکردم که تمام متن را فراموش کردم و همینطور عین وا رفته ها زل زدم به داورا:|
سرانجام پس از پا فشاری و التماس های زیاد مادر راضی شد منم که میدونستم ممکنه پنج دقیقه بعد نظرش عوض شه سریع دست به عمل شدم و در نهایت موهامو کوتاه کردم^^
اگه تا آخر نود و هفت زنده بمونم به همه شیرینی میدم چه وضعشه آقا بچه های یکی دیگه از فامیلامون دوازده سالش بوده اتوبوس بهش زده و چند رو پیش فوت کرده:|
تو سه ماه اخیر دو تا مرگ با تصادف داشتیم که شاید همش نشونست برای بازگشت به زندگی روستایی:/
هرچی که هست یه عذاب وجدان خفه کننده دارم که مدام بهم هشدار میده چجوری میتونی شاد باشی اونم وقتی بهترین دوستت فوت کرده؟خجات نمیکشی؟
نمیدونم احمقانست یا نه ولی بد روانیم کرده
